BAŞARININ ARKASINDAKİ ACI 3/3

Çocuklarımız bazı dersleri çok bazılarını ise az sevebilirler. Böyle durumlarda çocuklarımızın duygusal zekâsını geliştirmeye çalışmalıyız. Zorlandığı derslerde bulunan konularla ilgili evde uygun yerlere o konu ile ilgili hatırlatma kâğıtları asabiliriz. Çocuğumuz o ders hakkında küçük bir ilerleme yaptığında onu onure edebiliriz. Çocuklara “git odana derslerini yap” deyip kendimiz televizyon izlediğimizde özellikle küçük yaş grupları için bu etkili bir yol değildir. Gerektiğinde çocuğumuz ders çalışırken bizler de fedakârlık yapmalıyız.

Günümüzde bilgiye erişim çok daha rahattır. Aradığımız birçok bilgiyi, ders konusunu internet ortamında rahatlıkla bulabilmekteyiz. Bu nedenle kendimiz de ebevyn olarak neler yapabileceğimizi düşünmeliyiz. Tanıdığım bir anne velim çocuğunun okulda o hafta işleyeceği konuları önceden internetten izleyip, notlar çıkarıp, çocuğuna sorular hazırlıyordu. Burada mesele çocuğun gözünde annenin fedakârlığı ve uğraşıdır. Böyle durumda çocuk o derslerle ilgili duygusal zekâ üzerinden iletişim kurabilir. Öğrenme isteğini annenin yaptığı bu fedakârlık artırabilir. Yine tanıdığım bir veli akşam 20.00 civarı işten eve gelip 21.30 civarı çocuğuyla birlikte salondaki masaya oturarak çocuğu ders çalışırken kendisi de kitap okumakta ve çocuğuna dersleriyle ilgili dili döndüğünce sorular sormaktaydı. Bu evde hafta içi televizyon izlemeye bile zaman kalmıyordu ve televizyon açılmıyordu.

Başarı acı ile birlikte gelmektedir. Burada acıdan kastedilen çocuğun, ailenin, aile üyelerinin fedakârlığıdır. Yeri geldiğinde ebeveynler çocuğun sürekli olarak nereden soru kaçırdığını çocuğun gelişimi için tuttuğu deftere not alarak o eksiği kapatmaya çalışmalıdır. Öğrenme sürecinde sürekli olarak çocuğuyla birlikte bir ekip halinde hareket eden ailelerde çocuk bir şekilde başarıyı yakalamaktadır. Bunun için gerektiğinde aile olarak televizyon, tablet ve telefondan da vazgeçilmelidir. Günümüzde hem olumlu hem de olumsuz yanı olan teknolojik materyalleri ne zaman ve nasıl kullanacağımızı küçük yaşlardan itibaren çocuklara öğretmeliyiz. Tabi ki takıldıkları konularda, bilmedikleri kelimelerde bu materyaller kullanılabilir. Ancak çocukları cezbeden bu materyaller bazen çocukların aleyhine olabilmektedir.

Bu bağlamda çocukları sıkmadan, onları yarış atı pozisyonuna sokmadan hayatlarında oyun, eğlence, gezme, etkinlik ve onlara boş zaman da bırakarak planlı hareket etmek çok önemlidir. Çocuklarımız hem çocukluğunu yaşamalı hem de sorumluluklarını yerine getirmelidir. Başarılı olan çocuklar hayatlarında düzenli çalışan ve sosyal aktivitelere de yer veren çocuklardır. Ancak her zaman planlı ve programlı hareket etmeleri gerekmektedir. Eğlence zamanı eğlence ders zamanı ders yapan çocuklar hayatta başarılı olmaktadır.

Görüldüğü gibi çocuğumuzun ders bazında bir alanda eksiği olabilir ancak topyekün olarak o dersle duygusal bağ kurabilirsek ve çocuğumuzu en ufak yükselişinde onure edersek bir süre sonra kendine özgüveni gelecektir. Bu durum hem ebeveynlerin hem de çocuğun büyük fedakârlıklarıyla ve çok çalışmasıyla gerçekleşecektir. Ne kadar küçük yaşlarda (anasınıfı, ilkokul veya ortaokulun ilk yılları) bu tarz bir öğretime başlarsak o derece başarı faktörü artacaktır. Aksi halde 8. veya 12. sınıfa gelen bir öğrenci sınav yılının verdiği stres altında zorlanmaktadır. Rahat bir yaşam içerisindeyken birden bire yoğun bir çalışma temposu, çocuğumuzu zor duruma sokmaktadır. Alttan gelen ve biriken, temel oluşturan konularda da eksiklikler olunca bu stres daha da artmaktadır.

Her şeyden önemlisi çocuğumuzun ruh ve beden sağlığıdır. Sağlıklı bir birey yetiştirmek çocuğumuzu fen lisesine sokmaktan daha önemlidir. Çocuklarımızla iletişim kuralım, onlarla çeşitli aktiviteler yapalım. Zaman ilerledikçe zamanı geri döndürmek mümkün olmadığı için çok hızlı büyüyen çocuklarımızın ne zaman bu kadar hızlı büyüdüğünü anlamayacağız. Bugünün kıymetini bilerek onlarla sağlıklı bir iletişim kanalı bulalım. Zamanı verimli değerlendirelim…

Yorumlar